«Шүрәле» татар халык әкиятләре

Шурале татарская народная сказка

Шүрәле/Шурале татарская народная сказка.

Әүвәле берәү урманда утын кисә икән, аның янына бер Шүрәле килеп чыккан, ди. Шүрәле аңа:

— Син ни атлы? — дигән. Ул кеше:

— Мин Былтыр атлы,— дигән. Шүрәле кешегә:

— Әйдә, кети-кети уйныйк әле,— дигән.

— Ярар, элгәре менә тумранны ярыйк әле, аннары уйнар быз,— дигән.

Кеше тумранга балта белән чапкан икән, тумран әзрәк ярылган. Шуннан соң бу кеше Шүрәлегә әйткән:

— Мин икенче чапканчы, син шунда бармагыңны кыс тырып торсана,— дигән. Шүрәле бармагын ярыкка куйган икән, кеше балтасын алгач, ул шунда кысылган да калган. Кеше балтасын алган да качкан. Шүрәле шыр-шыр кычкыра башлаган, ди.

— Бармагымны Былтыр кысты, Былтыр кысты! — дип. Менә аның янына бүтән Шүрәлеләр җыелган, аннан:



— Кем кысты? — дип сорыйлар икән. Ул:

— Былтыр кысты,— дип әйткән, ди. Алар аңа әйткәннәр, ди:

— Быел кысса табар идек, былтыр кыскач, каян таба сың,— дигәннәр, ди.— Соң син былтырдан бирле ник кыч кырмый тордың? — дигәннәр, ди. Шүрәле аларга авыртуын нан юньләп әйтә дә алмаган, ди.

В незапамятные времена жил-был один дровосек. Пошёл он как-то в лес за дровами и встретил самого шурале — лешего. На лбу у шурале рог торчит, а пальцами он так и шевелит, так и шевелит.

—Как тебя зовут? — спрашивает шурале у дровосека. А сам, знай себе, хохочет.

—Как зовут? Былтыр — вот как зовут, — отвечает дровосек. Ведь не знает шурале, что «былтыр» означает «прошлый год».

—Знаешь, Былтыр, давай пощекочемся, — предложил шурале.

—Что ж, давай. Только вот мне чурбан этот расколоть сначала надо.

Размахнулся дровосек топором, ударил — чурбан-то и треснул.

—А ну, помогай, — говорит дровосек шурале. — Держи, чтобы трещина не закрылась. Глубже, глубже суй пальцы. А я сейчас с другой стороны попробую ударить.

Вытащил дровосек топор, а пальцы-то у шурале и прищемило. А дровосек тем временем схватил топор и бежать из леса. А шурале ему вслед кричит:

—Ой, пальцы мои! Ой, помогите!

Сбежались к нему другие шурале.

—Что такое? Что случилось?

—Пальцы Былтыр прищемил! Ой, пальцы мои!

—Что, что?

—Пальцы, говорю. Былтыр прищемил пальцы.

Тут ему на это и говорят:

—А что же ты в прошлом году не кричал? Разве теперь найдёшь, кто тебе прищемил?

А шурале от боли и рассказать толком ничего не может. Так и ходит с чурбаном на плече и кричит:

— Ой, пальцы! Ой! Прищемил их злой Былтыр!



Закладка Постоянная ссылка.
1 Звезда2 Звезды3 Звезды4 Звезды5 Звезд (16 оценок, среднее: 4,69 из 5)
Загрузка...

Обсуждение закрыто.