Балта остасы һәм чөй | Плотник и клин русская народная сказка(на татарском и русском)
Борын-борын заманда бер хуҗаның балта остасы булган, ди. Ул Иван исемле булган. Бервакыт аның янына хуҗа килгән дә болай ди икән: — Иван, син бөтенләй начар эшлисең.
— Ничек инде начар эшлим? — дип аптырашка калган ди Иван.
— Менә күрәсеңме, нинди зур ярыклар калдырасың? — ди икән хуҗа.
— Ә-әй, хуҗа! Менә чөй килү белән барысын да каплап куяр.
Ә хуҗага кызык.
— Нинди чөй? Кайчан килә соң ул?
Ә Иван болай ди икән:
— Хуҗам, ул сез барында килмәс инде.
— Ә менә минем ул чөйне күрәсем килә бит, — ди икән хуҗа.
— Ул очракта сез утырып торыгыз, бәлки, килер, — ди Иван.
Хуҗа көтә икән, көтә икән, ә чөй һаман юк та юк ди. Хуҗа өйгә кайтып киткән. Ә Иван шул арада ярыкларны каплап та куйган. Менә берзаман хуҗа да килеп җиткән:
— Нәрсә, чөй килдеме? — ди икән.
— Сез китүгә, чөй килеп тә җитте. Менә күрәсезме, бөтен ярыкларны да каплап куйды.
Нигә генә кайтып киттем икән, дип үкенгән ди хуҗа. Менә шунда Иван әйткән инде:
— Хуҗам, чөй — балта остасының дусты. Балта остасы мүк тутыра, ә чөй кагып кертә.
Шулай итеп, хуҗа берни дә белми калган, ә балта остасы әле дә булса үзенчә эшләп ята, ди.
***
В давние времена у барина работал один плотник. Его звали Иван. Вдруг приходит к нему барин и говорит:
— Иван, ты совсем плохо работаешь.
— Как, барин, плохо?
— Да видишь, какие щелки у тебя большие (неплотно, знаешь).
Иван усмехнулся и говорит барину:
— Э-эй, барин! Придет клин, так все замажет.
Барину интересно:
— Какой клин? А скоро ли он придет?
Иван ему и говорит:
— При вас, барин, не придет клин.
— А мне бы охота повидать его, клина этого.
— Ну, посиди, барин, может быть, подойдет, и увидишь.
Ну, барин тут ждал, ждал, а клин не приходит все. Где он тут будет при барине заклинивать? Барин и говорит:
— Я пойду схожу, Иван, домой, может быть, не скоро он придет.
Барин пошел домой. Иван и начал дырки заделывать. Заклинил, что никому не подкопаться. Барин бежит, прибегает:
— Что, клин был?
— Видишь, барин, что был, все дырки заклинил. Вы только, барин, ушли, и клин пришел.
— А жалко, что не посидел.
Вот Иван ему и сказывает:
— Барин, — говорит, — клин плотнику товарищ. Плотник мох закладывает да клин вбивает — вот оно и чисто выходит.
Так барин ничего и не узнал. А плотник по-своему работает, как работал.
Загрузка...
